Można tu odsapnąć i wsłuchać się w cichy szum wody.

Tutaj, w środku lasu jest duże, stare drzewo. Są również gałęzie, które porosły jak szałasy. Trochę dalej jest skała, na której pomieszczą się dwa dorosłe wilki.

Imię: Valerie
Płeć: wadera
Wiek: 3, 5 roku
Moc: Moje łzy mogą uleczyć lub nawet zabić. Ale spokojnie. Tylko tych, których nienawidzę z całego serca.
Charakter: Jej imię mówi o jednej z cech: jest waleczna. Jej moc zdradza drugą: opiekuńczość. Jest też kilka nieukazujących się od razu cech: jest wierna jak mało kto, potrafi poprowadzić do zwycięstwa, zawsze skora do pomocy mimo, iż nie jest jedną z najśmielszych. Przyjaciela obroni nawet narażając swoje życie, gdyż będzie on dla niej największym skarbem. Nie lubi walczyć, robi to tylko w ostateczności. Ona sama nie potrafiła jednak odkryć, czy ma więcej cech.
Historia wilka: Narodzona w wielkim lesie, którego nazwy nawet nie pamięta. Miała brata, który był jej opiekunem, kiedy rodzice zajmowali się watahą. Tak, byli alfami. Ale nawet nie dało się tego odczuć, bo zawsze wszystkim pomagali. Ale wracając - młoda Valerie większość czasu spędzała ze starszym bratem, który nauczył ją wszystkiego. Gdy waderka miała dwa i pół roku odbyło się jej pierwsze polowanie. Kiedy wróciła nie było już jej wioski. Zrozpaczona chciała uciec, ale podczas poszukiwań kogokolwiek ocalałego, znalazła rocznego wilczka. Kiedy zajęła się jego ranami, on mówił, co się stało. Valerie poczuła, jak w jej sercu narasta nienawiść. Zaczęła płakać a jej łzy spadały na młodego wilczka. Kiedy otrząsnęła się basior powiedział, że jej łzy potrafią uleczyć, co zaobserwował gdy jej oczy wylewały pojedyncze krople. Wyruszyli razem do następnej watahy, gdzie, o dziwo zostali bardzo ciepło przyjęci. Waderka pracowała tam jako medyk. Pół roku później została wybrana na nową alphę. Sama zajęła to miejsce, bez pomocy jakiegokolwiek basiora. Lecz i ta wataha została napadnięta przez tego, który zabił całą jej rodzinę. Ale on nie był sam - miał swoją armię. Mimo, iż mieli przewagę liczebną Valerie się nie poddała. Z podniesioną głową prowadziła swoją drużynę. Każdy z jej sojuszników miał jednak asa w rękawie - wadera znalazła sposób, by jej łzy zostały takie, jakie były od uronienia ich. Zostały zamienione w leczące artefakty. Przedarli się i alpha stawiła czoło temu, kogo tak nienawidziła od długiego czasu. Ale coś w jej środku dało o sobie znać. Zostawiła basiora przy życiu lecz ostrzegła go - jeśli znów zrani kogokolwiek łza, którą na niego uroniła, zabije go natychmiastowo. Basior, który dnia śmierci jej rodziny uszedł z życiem został alphą zaraz po niej. Valerie wyruszyła w dalszą podróż. W końcu znalazła się tutaj i postanowiła, że tu zacznie nowe życie.