[Fear]

Uniosłam łapę poprawiając kaptur.

[Picallo]

Nadal rozglądał się, w poszukiwaniu czegoś do jedzenia. Jednak niczego nie zobaczył.

[Fear]

Obserwowałam go. Wydawał się być zagubiony. To trochę jak ja...Wtedy.

[Picallo]

Usiadł, spoglądając na zakrwawioną łapę. Jęknął cicho.

[Beroan]

*O, to chyba tu* pomyślał gdy wbiegł w góry, a potem do jakiegoś źródła przy którym gwałtownie zahamował. Był niezwykle zmęczony po tak długiej wędrówce ku nowemu domu. Łapczywie napił się świeżej wody i oblizał pysk. Uniósł łeb i się rozejrzał. Ujrzał jakieś wilki.
*Zapewne tubylcy* przeleciało mu po głowie i dalej na nich patrzył. Napiął mięśnia na wypadek gdyby ta większa zaatakowała czy coś. Jednak sam po sobie nie dał poznać tego napięcia itp. POstawił niewielki krok do przodu i rzekł:
-Witam... - po czym skinął łbem na powitanie. Tak sztywno zaczął tą rozmowę, że nawet nie wiedział co dalej powiedzieć.

[Fear]

Toi wspomnienie przesądziło sprawę. Wstałam krótkim skokiem pokonując wodę i podchodząc do szczeniaka.
-Coś ci się stało?-spytałam zadziwiająco delikatnym głosem. Przesunełam głowę by spojrzeć na basiora. Odsunęłam się nieznacznie.

[Picallo]

Spojrzał na basiora.. tak w każdym razie zdawało mu się. Cofnął się niepewnie do tyłu, nie miał zaufania do starszych. Podrapał się lekko po grzbiecie rozdrapując rany, które sęp mu wczoraj "wyrył". Po chwili spojrzał na waderę. Nic nie powiedział. Skulił się bardziej, bo bał się.

[Beroan]

Patrzył dalej na wilki, i tera nieco się cofnął.

[Fear]

-Nie masz się czego bać-powiedziałam cicho spod kaptura. "Ta, już. Nie masz się czego bać, mówi ci skrytobójca."-pomyślałam.

[Picallo]

Cofnął się lekko. Nadal się bał, sam w sumie nie wiedział czego.

[Beroan]

-Emm... nie no ja nie mogę się nie zapytać. Czy Wy mnie się boicie czy co, że tak od razu się cofacie? - zapytał szybko wilków i się krótko, niemalże niewidocznie uśmiechnął.

[Fear]

Odwróciłam się w stronę basiora wolno. Oczy błysnęły spod zasłony.
-Nie mogę się ciebie bać-oświadczyłam cicho.

[Beroan]

-To dobrze, bo nie ma czego właściwie się bać... - mruknął cicho lecz słyszalnie.
-A poza tym jestem Beroan... jakby to tak kogoś interesowało czy coś... Jakbym - uciął bo nagle się opamiętał że za bardzo się rozgaduje...

[Fear]

-Fear-uciłam krótko. Jak zawsze, praktycznie nigdy nie odzywałam się więcej niż jedno zdanie.

[Picallo]

Korzystając z nieuwagi wadery, stał się niewidzialny i odbiegł kawałek. Gdy był niedaleko źródełka, potknął się o kamień i wyrył "tunel" prowadzący do wody. Pojawił się. Był cały brudny.